ՀԱՅ ԿԵՆՍԱԲԱՆԻ ԱՐՁԱԳԱՆՔԸ: ԻՆԺԵՆԵՐԱԿԱՆ ՄԱՐՏԱՀՐԱՎԵՐ ԿԵՆՍԱԲԱՆՆԵՐԻՆ (ԲԱՆԱՎԵՃ)
ՀՀ ԳԱԱ Մոլեկուլային կենսաբանության ինստիտուտ, կրտսեր գիտաշխատող Հովակիմ Զաքարյանն մեկնաբանում է իմ Ո՛Չ: ՀԱՅ ԿԵՆՍԱԲԱՆՆԵՐԸ ՉԵՆ ՀԱՍԿԱՑԵԼ ԲՋՋԻ ԻՐԱԿԱՆ ԲԱՐԴՈՒԹՅՈՒՆԸ: ԻՆԺԵՆԵՐԱԿԱՆ ՄԱՐՏԱՀՐԱՎԵՐ ԿԵՆՍԱԲԱՆՆԵՐԻՆ հոդվածը: Ըստ էության նրա մեկնաբանությունից կարելի է առանձնացնել երեք հատված, որոնք հետևյալն են “Դու ի վիճակի չես լինեն օբյեկտիվ” ….Ի սկբանե քո ելակետն է սխալ, խնդրի նկատմամբ քո մոտեցումն է սխալ… բերում ես հոդվածներ, որոնք իբր թե ամրագրում են քո պնդումները, բայց բավական է հոդվածներից որևէ մեկը կարդալ, և պարզ կդառնա, որ դրանք ոչ մի կապ չունեն քո մեկնաբանությունների հետ”:
Նկատենք, որ Հովակիմ Զաքարյանը չի կարողացել գեթ մեկ գիտական աշխատությունից մեջբերում կատարել, որն ցույց կտար իմ ոչ օբյեկտիվ լինելը, Բանն այն է, որ Հովակիմ Զաքարյանը այդ գիտական աշխատությունները առաջին անգամ էր տեսնում և ֆիզիկապես չէր կարող մեկ գիշերվա ընթացքում ընթերցել ավելի քան 40 գիտական աշխատություն և օբյեկտիվության գնահատական տալ:
“Ի սկբանե քո ելակետն է սխալ, խնդրի նկատմամբ քո մոտեցումն է սխալ“
Նկատենք նաև, որ Հովակիմ Զաքարյանը նշում է. “Ի սկբանե քո ելակետն է սխալ, խնդրի նկատմամբ քո մոտեցումն է սխալ” Սակայն, նա չի պարզաբանում, թե այդ որ մոտեցման մասին է խոսքը: Կից նկարը պատկերավոր ձևով ներկայացնում է, թե ինչ ի նկատի ունի Հովակիմ Զաքարայնը իր մտքում: Իսկ եթե ավելի լուրջ, ապա 2005թ-ին գերմանացի կենսաբան Walter Neupert-ը մի նամակ հրապարակեց Biological Chemistry ամսագրում, որտեղ կարծես, պարզաբանում է, թե այդ ինչ “սխալ մոտեցման” մասին է խոսքը գնում: Walter Neupert-ը տարակուսելով գրում է. “Խորհելով, թե որքան նման են դինամիկ սպիտակուցային կառուցվածքները մարդկանց կողմից կառուցված մեքենաների հետ մենք հակված ենք մտածել, որ նրանք էվոլյուցիոն պրոցեսների արդյունք են: Մոլեկուլյար մեքենաները, որոնք չնայած հաճախ այդպես թվում են, կառուցված չեն ձեռքի տակ եղած նախագծով: Սակայն, կենսաքիմիկոսները և մոլեկուլյար կենսաբանները (և շատ գիտնականներ այլ ոլորտներից) սովորել են մտածել ինչպես ինժեներները, նրանք ձգտում են “հայտնաբերել կառույցի նախագծերը”, սակայն նախագծեր գոյություն չունեն …“Կենսաբանության մեջ ոչինչ իմաստ չի կրում, բացի էվոլյուցիայի լույսի ներքո”: Մենք գիտենք, որ Դոբժանսկին (1973) պետք է ճիշտ լինի, սակայն մեր միտքը, չնայած լինելով մտածողության արդյուք, ցանկանում է մտածել, ինչպես ինժեներները”:1
Նկատենք, որ վերոհիշյալը ընդամենը նամակ է` կարծիք է, այլ ոչ թե գիտական աշխատություն: Այնուամենայինվ, արդյո՞ք գոյություն ունի գեթ մեկ գիտական աշխատություն, որն փաստացի ցույց կտար, որ մոլեկուլյար նանոմեքենաները էվոլյուցիոն պրոցեսների (չուղղորդվող պրոցեսների) արդյունք են:
1996թ-ին ԱՄՆ-ի Չիկագոյի համալսարանի մոլելուլային կենսաբան Ջեյմս Շապիրոն National Review-ում ասում է “Կենսաքիմիական կամ բջջային համակարգերի դարվինյան էվոլյուցիայի մանրամասն բացատրութուններ գոյություն չունեն, բացի ցանկալի որոշ սպեկուլացիաներից”:2 Նմանապես 2001թ-ին կենսաքիմիկոս Ֆրանկլին Հարոլդը խոստովանեց. “Մենք պետք է ընդունենք, որ գոյություն չունի կենսաքիմիական որևէ համակարգի դարիվինյան էվոլյուցիայի մանրամասն բացատրություն, բացի մի շարք ցանկալի սպեկուլացիաներից”:3
1996թ-ին ԱՄՆ-ի Լիհա համալսարանի կենսաքիմիկոս պրոֆեսոր Մայքլ Բիհին գրում է. «Մոլեկուլային էվոլյուցիան գիտական հիմքեր չունի: Չկա գիտական որևէ աշխատություն, օրինակ՝ հեղինակավոր պարբերագիր, մասնագիտական հանդես կամ գիրք, որում նկարագրվի, թե ինչպես է բարդ կենսաքիմիական որևէ համակարգում մոլեկուլային էվոլյուցիա տեղի ունեցել կամ թե ինչպես կարող է տեղի ունենալ»:4
1997թ-ին կենսաբան Թոմ Կավելիեր-Սմիթը (Tom Cavalier-Smith) խոսոտովանեց. “Դիտարկելի բարդության այս դեպքերից [կենսաքիմիական համակարգերի] և ոչ մեկի համար էլ գոյություն չունի էվոլյուցիոն հավանական քայլերի մանրամասն և հասկանալի բացատրություն”:5 2013թ-ին ապրիլին Nature ամսագրում ԴՆԹ-ի հայտնաբերման 60 ամյակին նվիրված հոդվածում ասվում է “Մենք ամբողջապես չենք հասկացել, թե ինչպես է էվոլուցիան գործում մոլեկուլյար մակարդակում…և հաճախ հստակ չէ, թե ընտրություն ինչպես է գործում մոլեկուլյար մակարդակում”:6
Հովակիմ Զաքարյանի այն առարկությունը թե իմ բերված հոդվածները որևէ կապ չունեն իմմեկնաբանությունների հետ պարզապես իրականությանը չի համապատասխանում:
2009թ-ին տպագրված “Information and Entropy – Top-Down or Bottom-Up Development in Living Systems” գիտական աշխատության մեջ եզրակացվում է, որ ԴՆԹ/Ի-ՌՆԹ/ռիբոսոմ/ամինաթթու/սպիտակուց/ԴՆԹ պոլիմերազան/ “Չնվազող Բարդության” մեքենաների շղթայական կապի առաջացման համար Բանականությունը նախապայման է: Գիտական այս հոդվածում ասվում է. “Բանական նախագծողը անհրաժեշտ է, որպեսզի ինֆորմացիան ներդնի կենսաքիմիական համակարգում: Չնայած, որ ժամանակակից շատ գիտնականներ, այս եզրակացությունը չեն ընդունում փիլիսոփայական պատճառներից ելնելով: Այնուամենայնիվ, Դա տրամաբանական հետևանք է այն թերմոդինամիկական փաստարկի, որն ներկայացվել է այս հոդվածում”:7
Ավելին, Լիհա համալսարանի կենսաքիմիկոս Մայքլ Բիհին գրում է. “Բազմաթիվ կենսաքիմական համակարգեր կառուցված են: Դրանք ոչ թե կառուցվել են բնության օրենքների կողմից, ոչ թե` պատահականությամբ կամ անհրաժեշտությամբ, այլ եղել են ծրագրված…Կյանքը երկրի վրա` իր հիմնական մակարդակով, իր ամենակենսական մակարդակով, բանական գործունեության արդյունքն է”: Այնուհետև նա ավելացնում է. “Տասնյակ հազարավոր մարդիկ իրենց կյանքը նվիրաբերել են լաբորատոր հետազոտություններին այն բանի համար, որ բացահայտեն այդ գաղնիքները: Բոլոր ջանքերը ներդրվել են բջջի ուսումնասիրման համար, որն հստակ հաստատել է միակ եզրահանգումը` ՆԱԽԱԳԻԾ (DESIGN): Եվ այդ արդյունքը այնքան ակնհայտ է, որ դա պետք է դիտարկել, որպես կարևորագույն բացահայտումներից մեկը գիտության պատմության մեջ: Եվ հակառակ այս ամենի տարօրինակ բան է տիրում` ամոթալի լռություն, իսկ երբ հրապարակայնորեն քննարկվում է բջջի գերբնական բարդության հարցը, ապա ներկաների շնչառությունը դժվարանում է”:8
Էդգար Թամարյան, Ճարտարագետ (ՀՊՃՀ)
Ո՛Չ: ՀԱՅ ԿԵՆՍԱԲԱՆՆԵՐԸ ՉԵՆ ՀԱՍԿԱՑԵԼ ԲՋՋԻ ԻՐԱԿԱՆ ԲԱՐԴՈՒԹՅՈՒՆԸ: ԻՆԺԵՆԵՐԱԿԱՆ ՄԱՐՏԱՀՐԱՎԵՐ ԿԵՆՍԱԲԱՆՆԵՐԻՆ
ՀՀ ԳԱԱ Մոլեկուլային կենսաբանության ինստիտուտ, կրտսեր գիտաշխատող Հովակիմ Զաքարյանն ինձ հետ ֆեյսբուկյան մեկնաբանություններում հեգնանքով մեկնաբանում է. “Մեքենայի շարժիչի և մարդածին այլ բարդ մեխանիզմների հետ համեմատություններով փորձում են ցույց տալ, որ տեսեք թե նման բարդ մոլեկուլների/համակարգերի համար էլ բանական միտք է անհրաժեշտ” և ավելացնում. “նման հեքիաթները ուրիշներին պատմիր”:
Իսկապես, մարդածին բարդ մեխանիզմները անհամեմատելի են շատ ավելի կատարյալ ինժեներական լուծումներով հագեցած մոլեկուլյար մեքենաների հետ: Մոլելուլյար մեքենաներ, որոնց կատարյալ կառուցվածքը և աշխատանքը նույնիսկ ժամանակակից նանոտեխնոլոգիայի առկայության պայմաններում անգերազանցելի ինժեներական գլուխգործոցներ են իրենց պտտման արագությամբ և կատարած աշխատանքի արդյունավետությամբ: Մոլեկուլային մեքենաների կողքին մարդածին “բարդ” մեխանիզմները` շարժիչները և մեքենաները թվում են շատ պարզունակ, ինչպես օրինակ քարե դարի գործիքները ի համեմատություն ժամանակակից գործիքների: The Annual Review of Biomedical Engineering գիտական ամսագրում ասվում է. “Մոլեկուլյար մենքենաները գլխավորապես ավելի արդյունավետ են, քան նրանց մեծամաշտաբ նմանօրինակները”:1
Բակտերիայի մոլեկուլյար շարժիչ
արագությունը` 18000 պտ/րոպեում
ՕԳԳ-100%
Ըստ էության, հայ կենսաբանները շատ հեռու են հասկանալու բջջի և նրանում գործող մոլեկուլյար մեքենաների իրական բարդությունը և դա այն պատճառով, որ նրանց մոտ բացակայում է ինժեներական մտածողությունը, որն թույլ կտար զանազանելու ինժեներական նախագծված կառուցվածքները:
եթե որևէ կենսաբանի հարցնեք, թե բջիջը ինչից է կազմված, ապա նա անմիջապես կպատասխանի “Բջիջն կազմված է ցիտոպլազմայից, բջջակորիզից, բջջաթաղանթից…և այլն”: Սակայն, արդյո՞ք այս տերմինները ինչպիսին են “ցիտոպլազմա” ամբողջովին նկարագրում են այն ինչ իրենից ներկայացնում է բջիջը: Գուցե՞ այս տերմինալոգիայի պատճառով է, որ կենսաբանները շատ աղոտ պատկերացում ունեն բջջի և նրանում գործող նանոմեքենաների մասին: Համալսարանում կենսաբանը “Ցիտո+պլազմա” բառի տակ երբեք չի կարող հասկանալ, որ “Բջիջը մի “գործարան” է, որն հագեցած է առաջատար նանոտեխնոլոգիական մեքենանեներով (շատ ավելի առաջատար և զարգացած, քան մարդկային որևէ ինժեներական տեխնոլոգիա), որոնք արտադրվում և ղեկավարվում են ծածկագրված բազմաշերտ թվային ինֆորմացիայի միջոցով: Այդ նանոմեքենաները ապահովում են բջջի կենսագործունեությունը և ինքնավերարտադրությունը“:
INTELLIGENT DESIGN & SCIENCE 